Gids voor Ouderschap in een digitaal tijdperk: Wat je moet weten

Veerkrachtige kinderen opvoeden: nieuw onderzoek naar het instellen van dagelijkse schermtijdlimieten

Rapporteren over recent onderzoek gepresenteerd door EPI beweert dat schermtijdbeperkingen kinderen niet echt beschermen tegen de potentiële gevaren van sociale media. Zoals zo vaak het geval is, is de kop vetgedrukt, maar is het hele verhaal veel genuanceerder. Het onderzoek benadrukt echt de noodzaak dat kinderen over goede digitale vaardigheden en een veerkrachtig karakter beschikken om door de moderne wereld te kunnen navigeren. Er is echter nog steeds een sterk argument voor het instellen van dagelijkse schermtijdlimieten.

Voordelen van schermtijd

De belangrijkste strekking van de analyse is dat ouders, door beperkingen op te leggen aan het internetgebruik, voorkomen dat hun kinderen digitale vaardigheden verwerven die essentieel zijn voor het moderne leven. Het benadrukt ook het idee dat kinderen zelf de risico’s van sociale media moeten onder ogen zien in plaats van ertegen beschermd te worden. Op deze manier leren ze zogenaamd zelf dergelijke risico’s te beheersen, met mogelijke domino-effecten die ook offline problemen en uitdagingen kunnen beheersen.

Te veel schermtijd

Het onderzoek erkent echter dat de kwestie ingewikkelder is dan alleen het al dan niet beperken van de schermtijd. Er wordt opgemerkt dat meer dan een derde van de Britse tieners ‘extreme internetgebruikers’ zijn die in het weekend meer dan 6 uur online zijn en op schooldagen meer dan 3 uur per dag online. Het benadrukt ook de correlatie tussen een hoog gebruik van sociale netwerken en symptomen van psychische problemen, waaronder angst en depressie.

De rol van dagelijkse limieten

Ondanks (en gedeeltelijk dankzij) de conclusies van dit onderzoek, ben ik nog steeds van mening dat dagelijkse schermtijdlimieten een broodnodig hulpmiddel zijn in het arsenaal van ouders. Het opbouwen van sterke digitale vaardigheden bij onze kinderen is belangrijk. Maar het is ook belangrijk dat ze tijd vinden voor fysieke activiteit, socialisatie in het echte leven en voldoende slaap. 7 op de 10 jongeren beweren slaap te hebben gemist door internetgebruik. De meerderheid van hen merkte ook op dat dit hun schoolwerk beïnvloedde. Het instellen van dagelijkse gebruikslimieten voor de schermtijd (evenals geplande bedtijden enz.) kan hen helpen een passend evenwicht te bereiken.

Opzettelijk ouderschap

Ouderlijk toezicht moet altijd opzettelijk worden gebruikt. Wat bedoel ik daarmee? Ze moeten deel uitmaken van een bredere strategie voor het kweken van veerkrachtige kinderen, en niet als een reactieve straf of een middel tot manipulatie.

Ja, kinderen moeten mechanismen ontwikkelen om zelf met online uitdagingen om te gaan. Maar dat betekent niet dat ze onbelemmerde toegang moeten krijgen tot wat ze maar willen, wanneer ze maar willen. Dit is geen nieuw ouderschapsprobleem; er is altijd een debat geweest over de juiste balans tussen het beschermen van onze kinderen en het toestaan dat ze hun eigen fouten maken. Het juiste antwoord voor uw gezin zal gedeeltelijk afhangen van uw eigen opvoedingsstijl en overtuigingen en gedeeltelijk van de volwassenheid en veerkracht van uw kinderen.

Natuurlijk weten we dat zodra ze volwassen zijn (of, waarschijnlijker, hun latere tienerjaren), ouderlijk toezicht geen optie meer is. We moeten ervoor zorgen dat ze vóór dat punt klaar zijn om de uitdagingen van de digitale wereld het hoofd te bieden. Bij Kidslox zien we dat dit voor veel gezinnen (inclusief die van ons) betekent dat we grenzen moeten stellen aan het technologiegebruik van onze kinderen. Deze worden vervolgens geleidelijk herzien en verwijderd naarmate onze kinderen groeien in volwassenheid en technologische en sociale bekwaamheid.

Waarom we dagelijkse schermtijdlimieten blijven instellen

Het ondoordacht instellen van schermtijdlimieten kan gepaard gaan met kosten voor digitale vaardigheden. Maar goed gebruikt, naast de discussie over de potentiële problemen die sociale media met zich meebrengen en het modelleren ervan passend schermtijdgedrag, zij kunnen onze kinderen daar ook bij helpen goede digitale etiquette ontwikkelen, zelfdiscipline op het scherm en een algeheel verantwoorde benadering van de online wereld.

Hoeveel schermtijd is teveel?

Het moderne gebruik van internet, sociale netwerken, online games en andere digitale instrumenten door kinderen lijkt voortdurend te groeien. Het ontbreken van elektronische apparaten of sociale media-accounts is tegenwoordig vaker uitzondering dan regel.

Soms voelt het alsof tablets en smartphones de speelkameraadjes, babysitters en leraren van onze kinderen hebben vervangen. Problemen met de schermtijd halen het nieuws. En het is geen wonder dat veel ouders zich zorgen maken over de dagelijkse schermtijd van hun kinderen. Het probleem wordt zelfs nog ingewikkelder: waar we vroeger maar één of twee schermen hadden om ons zorgen over te maken (een televisietoestel en een gezinscomputer), zijn nu veel meer schermen een vast onderdeel van het dagelijkse leven van onze kinderen geworden.

Controverses over schermtijd

Tegelijkertijd vinden volwassenen het vaak moeilijk om erachter te komen hoeveel schermtijd goed is voor hun kinderen. Sommigen geloven dat de hele kwestie slechts een kwestie is onnodige morele paniek, terwijl anderen er zeker van zijn dat het hele gezin af en toe een vorm van digitale detox nodig heeft.

Bijvoorbeeld, De topmanager van Apple wil zijn neef beschermen van het gebruik van sociale netwerken en (om nog meer verwarring aan het onderwerp toe te voegen) een van de oprichters van Facebook heeft onlangs opmerkingen gemaakt over de invloed van sociale media op de hersenen en sociale vaardigheden van kinderen. Op de een of andere manier is het behoorlijk moeilijk geworden om erachter te komen hoeveel schermtijd te veel is en hoeveel eigenlijk goed is voor onze kinderen.

Schermtijdgevaren

Ondanks hun vele meningsverschillen en benaderingen zijn veel mensen die zich zorgen maken over de schermtijd van hun kinderen het er waarschijnlijk mee eens dat het beheren van de schermtijd steeds moeilijker wordt naarmate kinderen ouder worden.

Volgens de Ofcom-rapport1/4 tot 1/3 van alle ouders maakt zich zorgen over het gebruik van mobiele apparaten door hun kind. Contact met potentieel gevaarlijke mensen en de angst dat hun kind gepest kan worden via de telefoon of sociale media zijn de belangrijkste zorgen van ouders. Uiteraard staat ook de hoeveelheid schermtijd die ze krijgen op de lijst.

Ouders maken zich ook zorgen over een aantal andere specifieke gebieden.

Internet-/computerspelverslaving voor kinderen. Veel kinderen en tieners waarderen hun game-ervaring meer dan school, en de tijd die ze achter het scherm doorbrengen heeft zeker invloed op hun persoonlijkheid. En zodra een verslaving zich heeft ontwikkeld en gevestigd, is het vrij moeilijk om deze te doorbreken.
Te veel schermtijd kan leiden tot slaapstoornissen. En dit kan van invloed zijn op andere gebieden van de ontwikkeling van het kind, zoals motorische vaardigheden. De jongsten zijn hiervoor het meest kwetsbaar.
Geestelijke gezondheidsproblemen als gevolg van ongecontroleerde schermtijd en bepaalde applicaties zijn van invloed.
Veel ouders, zelfs degenen die de gevaren van schermtijd niet inzien, maken zich zorgen over de kwaliteit van de inhoud waartoe kinderen toegang hebben via hun mobiele apparaten. Verschillende onderzoeken laten zien dat kinderen zeer kwetsbaar zijn voor pornografie, internetadvertenties en andere expliciete inhoud. Mobiele apparaten zoals smartphones en tablets geven hen deze toegang al op vrij jonge leeftijd.
Amerikaanse Academie voor Kindergeneeskunde ontdekte dat de creativiteit van kinderen groeit als je elektronische apparaten van ze wegneemt.
De kosten van te veel schermtijd kunnen ertoe leiden dat kinderen belangrijke sociale vaardigheden verliezen.
Het is duidelijk dat te veel schermtijd de externe activiteiten van kinderen vermindert.

Voordelen

Maar ondanks alle mogelijke negatieve gevolgen van het feit dat kinderen uitgebreide toegang hebben tot technologie, kunnen we niet voorbijgaan aan het feit dat deze diep in hun leven is geïntegreerd en dit op veel manieren verandert. Sommige van deze veranderingen zijn voorgoed.

Educatieve ontwikkeling. Technologie is een nieuw en effectief instrument om kinderen meer bij hun leerproces te betrekken. Het kan de manier waarop ze studeren volledig veranderen en het effectiever en leuker maken.

Mobiele telefoons en tablets maken het voor kinderen makkelijkerin geval van nood contact op te nemen met hun ouders. Volwassenen kunnen hun kind op elk gewenst moment bellen om te controleren of het veilig is.

Technologie helpt kinderen en tienersom hun levenshorizon te verbreden. Het gebruik van internet geeft hen de kans om zichzelf te uiten en hun talenten te delen met duizenden mensen op sociale media en om vrienden over de hele wereld te maken.

Hoe bereken je de juiste hoeveelheid schermtijd?

Als u op zoek bent naar een exacte vergelijking, is er waarschijnlijk niemand. Omdat elk kind en elke situatie uniek is, is er geen eenvoudig antwoord op de vraag hoeveel schermtijd te veel is. Maar er zijn enkele tips die ons kunnen helpen. Bij het nadenken over de juiste hoeveelheid schermtijd voor onze kinderen moeten we rekening houden met:

Leeftijd van het kind – aanbevelingen voor gezonde schermtijd zijn verschillend voor verschillende leeftijdsgroepen;
De algemene volwassenheid van het kind en het vermogen om zijn emoties en verlangens onder controle te houden – hoe meer zelfdiscipline het kind heeft, hoe minder controlerend we kunnen zijn. Deze bekende regel is volledig van toepassing op het schermtijdgebied;
Andere gebieden van het leven van kinderen en de schermtijd die van invloed zijn op hen: kinderen moeten zich harmonieus ontwikkelen en de schermtijd mag geen te groot deel van het leven van kinderen in beslag nemen. Eén ding is om het kind een videogame te laten spelen nadat hij huiswerk heeft gemaakt en wat tijd buiten heeft doorgebracht met vrienden, en een ander ding is hem in plaats daarvan hetzelfde videospel te laten spelen;
Voorkeuren voor schermtijd van het kind en kwaliteit van de schermtijd – de hoeveelheid schermtijd moet afhangen van de tijd die het kind met een kind doorbrengt educatieve app of speelt een schietvideo vol geweld af

Wees niet bang dat kinderen veel zullen missen in het moderne leven als we hun toegang tot nieuwe technologieën beperken. Het speelt een rol in het hedendaagse leven van mensen, en we kunnen niet anders dan het aan kinderen introduceren. Maar kinderen leren nog steeds veel over de wereld van vandaag door met hun vrienden en familie te spelen en de ‘goede oude’ gereedschappen te gebruiken die hun ouders hebben gebruikt, zoals boeken en Lego-bouwers.

Hoe kunnen we het negatieve effect van schermtijd op onze kinderen minimaliseren?

Beperk de schermtijd. We hebben veel manieren om dit te doen, zoals het vaststellen en modelleren van schermtijdregels in huis of gebruiken software voor ouderlijk toezicht.
Gebruik enkele gezonde alternatieven voor schermtijd. Je kunt echte (ik bedoel ‘bord’) spellen met je kinderen spelen in plaats van ze computerspellen te laten spelen. Of ga lekker buiten spelen. Het feit: hoe meer je met je kinderen speelt, hoe meer ze geïnteresseerd zijn in fysiek spel.
Breng tijd door met uw kinderen. Dit zal niet alleen uw relaties verbeteren en versterken, maar ook de sociale vaardigheden en empathie van kinderen verbeteren.

Laten we niet vergeten dat het niet alleen de hoeveelheid schermtijd is die er toe doet, maar ook de kwaliteit van de schermtijd. En het is onze verantwoordelijkheid als ouders om onze kinderen door de wereld van moderne technologieën te loodsen.

Hoeveel schermtijd is te veel voor uw kind en hoeveel is oké? Deel uw mening met ons.

Ouder-leraarcommunicatie met behulp van mobiele technologie

Met onze kinderen over school praten

Communicatie is een essentieel onderdeel van elke relatie die we hebben. En het is natuurlijk een van de belangrijkste hulpmiddelen die wij als ouders tot onze beschikking hebben. We weten allemaal hoe belangrijk het is om met onze kinderen te praten, maar hoe moeilijk het soms kan zijn. Soms moeten we zoeken inspiratie over hoe je een betekenisvol gesprek met hen kunt voeren.

Een belangrijk gebied dat we met onze kinderen moeten bespreken, is school. Weten wat daar aan de hand is, zal ons helpen om meer betrokken te zijn. Maar onze kinderen zijn niet de enigen met wie we hun schoolleven moeten bespreken. Een goede communicatie tussen ouders en leerkrachten is essentieel voor effectief onderwijs.

Communicatie tussen ouders en docenten

Veel mensen geloven dat de De rol van ouders is van cruciaal belang voor de voorbereiding van een kind op school en academisch succes. De rol van een leraar speelt uiteraard ook een grote en belangrijke rol. Ik zou willen voorstellen dat onze kinderen de beste resultaten op school zullen behalen als we leren samenwerken met hun leraren. En er is geen kans op effectieve samenwerking zonder effectieve communicatie, die niet altijd gemakkelijk te onderhouden is.

Dit communicatie helpt leraren beter voorbereid te zijn voor hun klas en om de behoeften van bepaalde leerlingen beter te begrijpen. Het stelt ouders ook in staat nauwer betrokken te zijn bij het schoolleven van hun kinderen.

Technologie

De meeste leraren en ouders hebben tegenwoordig een mobiele telefoon, net als veel kinderen. Tegenwoordig lijken we mobiele telefoons vaak te zien als een obstakel voor communicatie! Ze zijn een afleiding, boordevol spelletjes en mogelijkheden om met vrienden te communiceren in plaats van je te concentreren op wat er gedaan moet worden. Daar zijn ze echter niet voor uitgevonden. Ze zijn bedoeld om de communicatie te verbeteren!
We weten dat kinderen hun apparaten mogelijk als studiemateriaal kunnen gebruiken. Goede educatieve apps kunnen hun leerprocessen vergemakkelijken. Net als internettoegang bij het onderzoeken van een specifiek onderwerp. Maar apparaten kunnen ook worden gebruikt als communicatiemiddel om de samenwerking tussen ouders, leerkrachten en kinderen te verbeteren.

Ideeën voor schoolcommunicatie

Er zijn veel mogelijke manieren waarop mobiele apparaten de communicatie kunnen stimuleren. Leraren willen natuurlijk niet noodzakelijkerwijs dat we voortdurend contact met hen opnemen, dus u zult een dialoog moeten beginnen met de leraar van uw kind over wat nodig en passend is in uw specifieke context. Waar voelen ze zich prettig bij? Wat zouden zij als storend of opdringerig beschouwen? Hier volgen enkele ideeën over hoe u uw mobiele apparaten mogelijk kunt gebruiken om met de leerkracht van uw kind te communiceren (naast alleen maar bellen):

Messengers en chat-apps – of uw voorkeur nu uitgaat naar Remind, Viber, Facebook Messenger of iets anders, gebruik het om korte notities uit te wisselen met de leerkracht van uw kind of om korte instantmeldingen naar uw kind te sturen wanneer hij op school is. (Soms zijn we bang dat kinderen afgeleid zullen worden door die apps, maar dat is zo Eén ding waarvoor we apps voor ouderlijk toezicht kunnen gebruiken).
Hulpmiddelen voor videoconferenties – kan eventueel gebruikt worden om uw kind een onduidelijk onderdeel van het huiswerk met de leerkracht te laten bespreken. Ze kunnen ook gebruikt worden om hun gedrag of een kleine conflictsituatie met de leerkracht te bespreken. Op deze manier kun je voorkomen dat je voor iets relatief kleins onnodig naar school moet.
E-mailapps – gebruik e-mail om meer gedetailleerde notities uit te wisselen. We hebben de neiging om leraren te vragen om ons ook kopieën van belangrijke communicatie te e-mailen; papieren kopieën die met de kinderen mee naar huis worden gestuurd, lijken vaak op de verkeerde plek terecht te komen.
Apps voor het maken van gezamenlijke notities – Evernote is een geweldig hulpmiddel voor het maken van aantekeningen, maar er is nu een selectie van apps die soortgelijke dingen doen, maar die bewust gericht zijn op de onderwijswereld. Google Klaslokaal wordt veel gebruikt, maar voor het betrekken van ouders bij het schoolwerkproces ben ik een groot fan Wip. Het is een overkoepelend systeem waarin kinderen hun werk bewaren, zodat zowel ouders als leerkrachten toegang hebben tot het werk, dit kunnen monitoren en er feedback op kunnen geven.
Kalenders en planners – maak een schoolagenda voor uw kind (bijvoorbeeld in Google Agenda) en deel de toegang met zowel ouders als leerkrachten. Evenementen, huiswerk en deadlines voor projecten of essays kunnen hier allemaal worden bewaard, zodat iedereen op één lijn zit en u uw kinderen eraan kunt herinneren als ze het vergeten.

Maakt u al gebruik van mobiele technologie om uw schoolgerelateerde communicatie te verbeteren? Wat gebruik je? Hoe verbetert het de schoolervaring?

Mobiel internet blocker voor scholen geen optie. Hoe kunnen we het apparaatgebruik in de klas controleren?

Onlangs was hij hoofd van een school in Yorkshire waarschuwde voor het gebruik van jamtechnologie voor mobiele telefoons om te voorkomen dat kinderen afgeleid worden tijdens de lessen. Het raadsel van Julia Polley, hoe we kinderen kunnen laten stoppen met internetten en zich op hun lessen kunnen concentreren, is er een waar we allemaal mee kunnen sympathiseren. De woordvoerder van Ofcom sprak zelfs zijn medeleven uit over de zorgen van de school over mobiele telefoons in de klas. Niettemin was de kern van hun verklaring dat “signaalblokkers de mobiele ontvangst van anderen kunnen schaden, maar ook de hulpdiensten en de luchtverkeersleiding kunnen verstoren.” Apparaten die fungeren als internetblokkering, zoals het apparaat dat gepland is voor gebruik op de Wensleydale School in Leyburn, kunnen de radiocommunicatie verstoren. Daarom kan het gebruik ervan in Groot-Brittannië als een strafbaar feit worden beschouwd op grond van de Wireless Telegraphy Act.

Telefoons op school: voor- en nadelen

Niemand beweert dat mobiele telefoons niet extreem nuttig en zelfs noodzakelijk zijn in de moderne wereld. De meeste mensen hebben er minstens één. Misschien lees je dit artikel zelf op een iPhone of Android tablet! Het is moeilijk om een bepaald gebied van ons leven te bedenken dat niet wordt beïnvloed door het gebruik van een of andere vorm van mobiele apparaten.

Het klaslokaal is geen uitzondering. Bovendien zijn er enkele goede redenen om het gebruik van mobiele telefoons op scholen toe te staan:

Dankzij telefoons kunnen we in contact blijven met onze kinderen terwijl ze op school zitten
we kunnen ze gebruiken om onze kinderen tijdens schooltijd in de gaten te houden
Als er iets onverwachts gebeurt (zoals vertraging op het werk, wat resulteert in het iets te laat ophalen van school), geeft dit ons een manier om hen hiervan op de hoogte te stellen en onnodige angst te voorkomen

Aan de andere kant kunnen telefoons op school enkele problemen veroorzaken:

sociale media kunnen een platform zijn voor pesten en sociale uitsluiting, meestal buiten het zicht van leraren en andere bezorgde volwassenen
overmatige mobiele communicatie en het vertrouwen op populaire memes en emoji maken de vorming van effectieve face-to-face communicatieve vaardigheden onmogelijk
het altijd bij de hand hebben van een gaming- en berichtenmachine creëert een enorm potentieel voor afleiding van schoolwerk
studenten gebruiken daar soms zelfs hun slimme apparaten voor spieken bij examens

Oplossingen voor internetblokkering

Ondanks de hierboven geschetste voordelen zorgen de nadelen ervoor dat we op onze scholen een vorm van beperking willen stellen aan het telefoon- of schermtijdgebruik. Veel scholen verbieden mobiele apparaten volledig, en dat is zo enig bewijs om te suggereren dat het een effectieve methode is. Gezien de voortdurend groeiende rol van mobiele telefoons in ons leven vinden veel ouders deze optie echter te extreem. Ze willen het gebruik van mobiele telefoons niet volledig verbieden. Ze willen liever moedig kinderen aan om ze op de juiste manier te gebruiken door een vorm van “mobiele etiquette” te bevorderen.

Polley’s plan bestond uit verschillende delen. De internetblokkeertechnologie die ze wilde gebruiken, is illegaal. Ze noemde echter ook het verbeteren van de systeembrede filters die op de wifi van de school worden geïmplementeerd. Het kan verleidelijk zijn om helemaal geen wifi-toegang toe te staan op apparaten van studenten. Als je dit wel zou doen, zou je een essentieel controlepunt negeren en leerlingen ertoe aanzetten te vertrouwen op 4G en ander mobiel internet, volledig buiten de controle van de school. Effectieve wifi-filters zijn een belangrijk, maar niet geheel onfeilbaar hulpmiddel bij onze inspanningen om passende grenzen te stellen aan het apparaatgebruik van studenten.

Effectief monitoren en controleren van het mobiele telefoongebruik van kinderen is echter niet alleen de taak van scholen, maar ook van ouders. Dat is de reden waarom veel ouders tegenwoordig toepassingen voor ouderlijk toezicht of app-blokkers gebruiken Kidslox. Hiermee kunnen ze de internettoegang van hun kinderen effectief blokkeren op momenten dat ze zich op andere dingen moeten concentreren. Of dat nu in de klas is, tijdens het huiswerk maken of wanneer ze eigenlijk moeten slapen.

Het allerbelangrijkste is dat leerlingen moeten weten dat school een veilige plek voor hen is. Ze moeten met een gevoel van steun en bescherming naar school kunnen komen.

Moet ik mijn kind de telefoon mee naar school laten nemen?

Het lijkt erop dat de huidige generatie kinderen en tieners zich nauwelijks een leven kunnen voorstellen zonder internet en smartphones. Dit onderzoek uit 2015 toonde aan dat meer dan 70% van de Amerikaanse tieners en kinderen een smartphone bezat of er gemakkelijk toegang toe had, en dat ongeveer 2/3 een tablet had. En die trends zijn blijven stijgen.

En kinderen gebruiken hun apparaten overal. Wij zijn er al aan gewend. In de badkamer, in de keuken, op sportvelden… school is geen uitzondering. Maar is het juist om mijn kind zijn telefoon mee naar school te laten nemen?

Hoe smartphones kunnen helpen in de klas

Voordat we onszelf die vraag stellen, is het echter goed om na te denken over de manieren waarop smartphones en tablets een nuttig instrument in de klas kunnen zijn:

Het eerste en meest voor de hand liggende voordeel van het hebben van een telefoon op school is het feit dat u op elk gewenst moment contact kunt opnemen met uw kind. Uiteraard kan een gewone niet-smartphone dit doel net zo goed dienen
Een smartphone kan worden gebruikt om aantekeningen te maken en lezingen op te nemen
Een smartphone of tablet kan als organizer worden gebruikt
Zoeken op internet kan helpen om een goed rapport op te stellen of leerlingen in staat te stellen tijdens de les feiten te controleren. Of dit gepast is, hangt uiteraard af van de situatie/klas/leraar
Over het algemeen kan het elektronische apparaat van uw kind een geweldig studiehulpmiddel zijn als u Installeer vooraf een aantal handige educatieve apps ben ermee bezig
Op een negatievere toon stellen sommigen dat, aangezien zoveel kinderen smartphones mee naar school nemen, kinderen die dat niet doen te maken krijgen met een vorm van sociale discriminatie en uiteindelijk buiten de groep kunnen worden gelaten.

Wat zijn de gevaren van smartphones op school?

Enkele potentiële gevaren van smartphones op school kunnen zijn:

Het gebruik van smartphones in de klas kan de aandacht van kinderen afleiden. Nog een (nogal niet verrassende) studie laat zien dat kinderen die op internet surfen en tijdens de les berichten beantwoorden gemiddeld slechtere cijfers halen dan kinderen die dat niet deden
Misbruik van sociale media kan ervoor zorgen dat kinderen het gevoel krijgen dat ze iets missen. Het kan hun gevoel van veiligheid zelfs verergeren en een negatieve impact hebben op hun relaties met leeftijdsgenoten
Terwijl ze op school zijn, kunt u, als u geen vooraf ingestelde bedieningselementen op een apparaat heeft, geen controle uitoefenen over de hoeveelheid tijd die uw kinderen op hun apparaat doorbrengen
Net als bij het vorige punt kunnen kinderen de school mogelijk als een hulpmiddel gebruiken mogelijkheid om toegang te krijgen tot ongepaste inhoud. Zelfs als het iets is dat ze normaal niet zouden doen, kunnen ze zelfs groepsdruk ervaren om dit te doen

Welke vragen moet ik stellen om te beslissen of ik mijn kind de telefoon mee naar school moet laten nemen?

Veel scholen hebben al een soort “smartphonecode” opgenomen in hun charters, dus de hierboven beschreven gevaren zijn misschien niet zo’n probleem voor uw kinderen. Maar als we onze kinderen volledig willen beschermen, door ze niet toe te staan hun smartphone mee naar school te nemen, is die beslissing aan ons. Hier zijn een paar vragen die we onszelf kunnen stellen om ervoor te zorgen dat we de juiste beslissing nemen:

Is mijn kind volwassen genoeg om een eigen smartphone te hebben en deze mee naar school te nemen?
Kan ik mijn kind beschermen tegen ongewenste inhoud en andere netwerkgevaren? (Heeft de school beperkingen op het lokale netwerk? Moet ik dat doen installeer een app voor ouderlijk toezicht op het apparaat van mijn kind?)
Begrijpt mijn kind enkele basisregels voor smartphone-etiquette?
Hebben we een vertrouwensrelatie waardoor we kunnen praten over eventuele problemen die kunnen voortvloeien uit het hebben van een smartphone op school? (pesten, angst om iets te missen, afgeleid worden van het werk, sexting en ander ongepast telefoongebruik, enz.)

Mag uw kind op school een smartphone hebben? Wat zijn de belangrijkste redenen voor uw beslissing? Laat het ons weten in de opmerkingensectie.

Traditioneel speelgoed en boeken versus gadgets

Het Kidslox-team gelooft dat onze toekomst afhangt van het gebruik van onze verbeeldingskracht. Kinderen motiveren om hun verbeelding te gebruiken is een zeer verantwoordelijke taak voor ouders. Tegenwoordig leven we in een digitale wereld die ons het vermogen ontneemt om de vaardigheden van het dagdromen te ontwikkelen. Die zwarte schermen dicteren alleen hun eigen regels die we vroeger in acht namen. Gadgets voor onze kinderen zijn als begrensde dozen zonder toegang tot de wereld van creativiteit en de realiteit in het algemeen.

Dat is de reden waarom we ons eigen experiment “Gadget of speelgoed?” hebben gemaakt. Ouders vroegen hun minderjarigen om 5 minuten op hen te wachten in een aparte kamer. We lieten speelgoed en een gadget op tafel liggen waar we uit konden kiezen. Kijk wie er wint! Moderne kinderen hebben een breed assortiment speelgoed, maar groeien ook op met gadgets ernaast. Weet u zeker dat uw kind beschermd is tegen de overtuigend scherm? De enorme techbedrijven doen er alles aan om de aandacht van kinderen te trekken met smartphones of tablets. Kidslox-app voor ouderlijk toezicht doet er op zijn beurt alles aan om het welzijn van kinderen te garanderen.

‘Speelgoed moet voor 10 procent speelgoed en voor 90 procent uit kinderen bestaan’

–Kathy Hirsh-Pasek, hoogleraar psychologie aan Temple University.

Fysiek spelen en het lezen van boeken stimuleren de verbeelding en creativiteit. Dat merken we ook bij onze kinderen, vooral als ze individueel spelen. Dat is wanneer kinderen de kans krijgen om dingen zelf uit te zoeken, zonder dat de volwassenen, of een smartphone/tablet, hen vertellen wat ze moeten doen.“Kinderen zijn geboren wetenschappers. Ze worden geboren met een nieuwsgierige blik op de wereld.” – Neil deGrasse Tyson, een wereldberoemde kosmoloog, zei over het aangeboren verlangen van een kind naar onderzoek.

Als ze naar het scherm staren, hebben ze niet de mogelijkheid om de dingen om hen heen te verkennen. De animatie of het online spel op de tablet doet al het werk voor de hersenen van het kind. Uitzoeken wat je ziet of hoe je moet spelen is de enige echte taak. Wanneer kinderen omgaan met traditioneel speelgoed of een geïllustreerd boek lezen, werken hun hersenen beter. In dit geval is de toename van de connectiviteit tussen alle netwerken van de hersenen al door wetenschappers bewezen. Vooral als we het over beelden hebben.

Uit een recent onderzoek blijkt dat baby’s en peuters die verslaafd zijn aan touchscreen-games mogelijk minder verbale vaardigheden hebben dan hun speelgoedgenoten. Bovendien waarschuwen leraren ouders dat kinderen door overmatige blootstelling aan iPads en andere gadgets de motorische vaardigheden missen om eenvoudige taken uit te voeren, zoals het gebruiken van bouwstenen. De UK Association of Teachers and Lecturers waarschuwt voor overmatig tabletgebruik door kinderen, inclusief mogelijke terugtrekking, verlies van interesse in of ‘verdringing’ van andere activiteiten, gebrek aan controle, prikkelbaarheid, bedrog en heimelijkheid, slechte prestaties, slechte concentratie en een verlies aan onderwijskansen.”

Daarom is zelfs de meest flitsende, meest interactieve gadget geen vervanging voor spelen en lezen. En natuurlijk is het beter als mama en papa met hun kinderen kunnen spelen en hun verhalen kunnen voorlezen.

We volgden het idee van Neil Geiman over een verplichting om je voor te stellen. Hij is een bekende Engelse fictieauteur. Hij gaf het advies over hoe je het belang van het dagdromen van de mens kunt zien:“Kijk om je heen: ik meen het. Pauzeer even en kijk rond in de kamer waarin u zich bevindt. Ik ga u op iets wijzen dat zo vanzelfsprekend is dat het vaak vergeten wordt. Het is dit: dat alles wat je kunt zien, inclusief de muren, ooit verbeeld was. Iemand besloot dat het gemakkelijker was om op een stoel te zitten dan op de grond en stelde zich de stoel voor. Iemand moest een manier bedenken waarop ik nu in Londen met je kon praten zonder dat we allemaal overspoeld werden. Deze kamer en de dingen erin, en alle andere dingen in dit gebouw, deze stad, bestaan omdat:keer op keer verbeeldden mensen zich dingen.”

Hoe de hersenen van kinderen werken voor creativiteit

Alles verandert als we met dingen experimenteren en beseffen dat dingen anders kunnen zijn. Alles verandert als we lezen, omdat boeken ons een andere wereld kunnen laten zien. Het kan uw kind ergens naartoe brengen waar het nog nooit is geweest. Boeken leren ons verschillende mensen te zijn en verschillende levens en verhalen te leiden. Sprookjes en fictie zijn bedoeld om de empathie en het escapisme van kinderen op te bouwen. Ze gaan over vrijheid van ideeën en informatie, over onderwijs, over communicatie en amusement. En waar zijn gadgets voor? Ze zijn vooral bedoeld voor entertainment.

Tegenwoordig hebben ouders echter veel opties als het gaat om het lezen van een verhaal voor een kind. Ze kunnen een geïllustreerd boek lezen, een audioboek afspelen, een tekenfilm opzetten of het zelfs aan Alexa vragen. Kidslox wil ouders vertellen over het onderzoek van Dr. John Hutton, waarin wordt uitgelegd wat er in elk van deze situaties in de hersenen van uw kinderen kan gebeuren. Hij is onderzoeker en kinderarts in het Cincinnati Children’s Hospital. Hij had een idee om te beseffen welke hersennetwerken waarschijnlijk door het verhaal zouden worden beïnvloed: taal, visuele perceptie, visuele beelden en het standaardmodusnetwerk – ‘hoe iets voor jou belangrijk is’. Dus las Hutton drie versies van het verhaal voor (alleen audio, de geïllustreerde pagina’s met een voice-over en een tekenfilm) aan 27 kinderen rond de leeftijd van vier jaar. Terwijl kinderen aandacht schonken aan de verhalen, scande de MRI-machine naar activering in bepaalde hersenen. netwerken en de connectiviteit daartussen. Dit is wat het onderzoek heeft gevonden:

De enige audioconditie was “te koud”: taalnetwerken waren geactiveerd, maar er was minder connectiviteit tussen alle netwerken.
De animatieconditie was “te heet”: de audio- en visuele perceptienetwerken vertoonden veel activiteit, maar niet veel connectiviteit tussen de verschillende hersennetwerken. “De tekenfilm deed al het werk voor het kind”, legde Dr. John Hutton uit. Het begrip van het verhaal door het kind was in deze toestand het slechtst.
Het geïllustreerde verhalenboek was “precies goed”: het verhoogde de connectiviteit tussen alle netwerken waar ze naar keken: visuele perceptie, beeldspraak, taal en standaardmodus.

“Als we onze kinderen voorlezen, doen ze meer werk dan op het eerste gezicht lijkt. Het is een spier die ze ontwikkelen en die in hun geest tot leven komt”

– Dr. John Hutton beweert.

Ouders hebben de plicht om de kinderen voor te lezen. Bovendien moeten volwassenen de kinderen leren lezen voor hun plezier. Gebruik de voorleestijd, als de tijd waarin geen telefoons worden gecontroleerd, waarin de afleidingen van de wereld opzij worden gezet. Dialooglezen met een kind is het meest effectieve wat u kunt doen. De emotionele binding en fysieke nabijheid ontbreken altijd tijdens elke studie. Leer, speel en oefen samen de verbeelding en creativiteit.

Over het belang van samen spelen met je kind

We leven in het technologisch geavanceerde, futuristische tijdperk van onze eigen kinderdromen. De wereld waarin onze kinderen zullen leven zal nog meer op een sciencefictionfilm lijken en technologie zal in bijna elk aspect van hun leven worden geïntegreerd.

Dat brengt veel mooie voordelen met zich mee, maar zoals bijna elke sciencefictionfilm onderzoekt, brengt het ook gevaren met zich mee. Zowel voor de hand liggend als onverwacht.

Individueel spel versus relatieopbouwend spel

Vandaag wil ik even nadenken over spelen en vooral over het belang van de speeltijd van ouders/kinderen. Als ik om me heen kijk, zie ik dat schermgebaseerd spelen een zeer grote plaats is gaan innemen in het leven van onze kinderen. Het is op zichzelf niet slecht, sterker nog, het is vaak een zeer gezonde en positieve bezigheid. Maar we zien steeds meer dat schermtijd andere activiteiten uit het leven van onze kinderen kan verdringen, inclusief het opbouwen van relaties.

Klassieke opvoedingssystemen en -theorieën voorzagen niet echt in de mogelijkheid dat kinderen ervoor zouden kiezen een groot deel van hun leven door te brengen in de denkbeeldige wereld die door computerspellen en onlinevideo’s wordt gecreëerd en andere belangrijke gebieden van hun ontwikkeling verwaarlozen.

Misschien wel de gemakkelijkste stap om dit probleem op te lossen is dat we samen met onze kinderen moeten gaan spelen en zinvolle tijd met het gezin moeten hebben. Maar zoals altijd is het veel gemakkelijker om te zeggen dan om te doen. Dus hoe kunnen we hen helpen deze overgang te maken van louter op computerspellen gebaseerd plezier naar iets realistischers?

Waarom computerspellen?

Om te beginnen kan het helpen om na te denken over waarom kinderen computerspellen verkiezen boven andere activiteiten:

Kinderen vinden een grote mate van vrijheid in computerspellen. Vrijheid die ze in de meeste gevallen in het echte leven niet hebben. In games worden de complexe en grotendeels stemloze sociale regels die het grootste deel van hun leven beheersen, vervangen door eenvoudige, snel te leren spelregels die het kind kan manipuleren voor een snelle beloning. Binnen het spel zijn ze een actieve factor in hun eigen succes, buiten het spel voelen ze zich misschien een onwillige of onwetende pion van regels die ze niet begrijpen. Deze illusie van realiteitsmanagement kan een heel krachtig motief zijn voor het spelen van computerspellen.
Games stimuleren de fantasie van kinderen door ze te betrekken bij nieuwe, heldere en actieve werelden. Dat is een van de redenen waarom kinderen (en (laten we onszelf niet voor de gek houden) ook volwassenen) urenlang op hun computer of telefoon kunnen spelen zonder te merken hoeveel tijd er is verstreken.
Veel dingen die in de echte wereld relatief ingewikkeld zijn, zijn vrij eenvoudig te doen tijdens het spelen van een spel. Het verwerven van vaardigheid in een bepaalde vaardigheid (vooral een vaardigheid die hun ouders niet hebben) kan een grote motivator zijn.
Meest games zijn ontworpen om een verslavende kwaliteit te hebben naar hen. Van dagelijkse inlogprijzen en een misleidend gevoel van vroeg meesterschap tot aanstekelijke oorworm-achtergrondmelodieën en regelmatige updates of uitbreidingen: game-ontwikkelaars begrijpen hoe ze games kunnen maken die mensen voor langere tijd boeien en ervoor zorgen dat ze regelmatig terugkomen. .
De hoofdpersonages van veel games zijn erg aantrekkelijk voor kinderen. Of hun voornaamste aantrekkingskracht nu ligt in humor, schattigheid, koelheid of welk ander aspect van hun ontwerp dan ook, het is voor mij geen verrassing dat kinderen er zelfs bij het doen van fantasie, buiten het scherm, vaak voor kiezen om de rol van computerspelkarakters te spelen.

Van virtueel tot echt plezier

Nu we hebben nagedacht over wat computerspellen aantrekkelijk maakt voor onze kinderen (misschien heb je nog een paar redenen bedacht waarom je kinderen goed omgaan met computerspellen – laat het me weten in de reacties hieronder), is het nu tijd om manieren te vinden om ze over te zetten naar enkele echte wereldspellen.

Het vrijheids- en controle-element dat ik hierboven noemde, is een zeer aantrekkelijk onderdeel van computerspellen. Kinderen hebben vaak een concurrentievoordeel. Ze zijn op zoek naar mogelijkheden om hun capaciteiten uit te breiden, hun ruimte te vestigen en hun status te verbeteren. Binnen een spel hebben ze een grote kans om winnaar te worden.

Mijn zoon speelt, net als veel van zijn leeftijdsgenoten, graag verschillende gevechtsspellen op zijn computer of tablet. Hij beheerst graag (via zijn spel-alter-ego) verschillende karatetrappen of zwaardtechnieken. Ik neem dit als een bron van inspiratie en van tijd tot tijd spelen we een aantal echte ‘gevechts’-spellen waarbij we houten zwaarden gebruiken om te schermen of gevechtsscenario’s op te zetten met zijn speelgoed.

Ik noemde ook de rol van de verbeelding en de aantrekkelijkheid van gamekarakters. Verbeelding is een van de sleutels tot succes bij het creëren van een aantrekkelijke en meeslepende spelomgeving uit de echte wereld. Mijn zoon is een grote fan van superhelden, dus we integreren ze in een breed scala aan activiteiten. Of het nu gaat om spelen met Lego-figuren of onszelf voordoen als superhelden. We bespreken onze namen, welke superkrachten we hebben en wat onze zwakke plekken kunnen zijn. We maken zelfs tijdelijke superheldenkostuums van oude kleding.

Nog meer tips voor ouders

Soms hebben we het gevoel dat ons vermogen om onze kinderen te vermaken wordt beperkt door iets waar we geen controle over hebben. We hebben er momenteel geen tijd voor. We hebben het geld momenteel niet. Het kan waar zijn, maar laat je er niet door tegenhouden!

Ik herinner me een tijd dat ik niet gemakkelijk geld kon vinden voor een bioscoop- of speelhaltrip, maar mijn zoon wilde trakteren op wat quality time ‘erop uit’. Dus gingen we naar een groot winkelcentrum en gingen de roltrappen op en af, gezichten trekkend en andere grappige dingen doend. Toen maakte ik een race voor hem in een winkelwagentje en we keken en lachten om enkele advertenties die op een groot scherm werden getoond. Ik gaf wat geld uit aan een sapdoos en een chocoladereep en op de een of andere manier hadden we een geweldige middag gehad waarin vader en zoon een band hadden. Tot op de dag van vandaag herinneren we elkaar aan die tijd.

Ik vertel dit verhaal alleen maar om te illustreren dat zelfs als u denkt dat er een obstakel is voor de omgang met uw kinderen, deze obstakels met enige creatieve inspanning van uw kant kunnen worden overwonnen.

Natuurlijk kunt u zelfs samen met uw kind computerspelletjes spelen. Hoewel het misschien niet jouw traditionele manier is om de tijd tussen ouders en kinderen te begrijpen, kan het toch heel waardevol zijn. Elke vorm van gemeenschappelijk spel is een belangrijk soort gezinstijd. Misschien geniet je er zelfs van!

Als een kind geen diepe vriendschappen of betekenisvolle relaties heeft, kunnen computers deze rol gemakkelijk in hun leven gaan overnemen. Dit is voor velen in het huidige digitale tijdperk een reëel probleem. Bouw deze relaties nu op, onder meer door samen met uw kind spelletjes te spelen. Dit is je kans.

Afgeleid ouderschap

Ouder zijn is geen gemakkelijke taak. We weten dat. We verwachten niet dat het gemakkelijk zal zijn. Ik denk niet dat het bedoeld is om gemakkelijk te zijn. Maar soms, vooral als jonge ouders, voelen we ons overweldigd door de opvoedingsroutine en zoeken we naar enige verlichting. En je mail checken, wat verhalen op Facebook lezen of gewoon een berichtje sturen naar vrienden: het zijn allemaal manieren waarop we graag even pauze nemen.

Afgeleid ouderschap

Maar deze eenvoudige oplossing kan een ander probleem veroorzaken. We praten veel over schermtijd voor kinderen en oplossingen voor ouderlijk toezicht, maar we mogen de andere kant van de medaille niet vergeten: “afgeleid ouderschap”. Vaak besteden wij ouders meer aandacht aan onze eigen elektronische apparaten dan aan onze kinderen! Of we nu op de speelplaats naar onze telefoons kijken terwijl de kinderen spelen of dat we daadwerkelijk iets met ze doen en dan stoppen om een sms te schrijven, het effect is altijd negatief.

Een vragenlijst (nu een paar jaar geleden gemaakt) liet zien dat bijna een derde van de kinderen zich “onbelangrijk voelt” als hun ouders worden afgeleid door telefoons of andere elektronische gadgets. Ze vonden ook dat hun ouders hun apparaten te vaak controleerden en hun ouders waren het daar meestal mee eens.

Is technologie de schuldige?

Het is niet alleen de technologie die de oorzaak is. Wat wij afgeleid ouderschap noemen, bestond al lang vóór de opkomst van de technologie. We hebben allemaal wel eens dagen gehad waarop we vergaten de kinderen van school op te halen, of we raakten zo verwikkeld in een gesprek dat we niet merkten dat ze afdwaalden. Wat echter vooral gevaarlijk is aan technologie, is dat het ons zoveel meer mogelijkheden geeft om afgeleid te worden. Vooral als we ons genoodzaakt voelen elke binnenkomende melding te controleren.

Afleiding als stressverlichting

Ik zei dat ouderschap erg stressvol kan zijn. En dat we vaak onze iPhones en tablets gebruiken om aan deze stress te ontsnappen. Maar door op het telefoontje te reageren of automatisch onze mail te checken als we met ons kind bezig zijn, verbreken we meteen de verbinding met hem of haar (vaak op het meest kritieke moment). Wanneer we dit onderkennen, kan dit nog meer stress en emotionele spanning veroorzaken. We kunnen zo in conflict raken en ons schuldig voelen over de manier waarop onze eigen gewoonten onze kinderen beïnvloeden. We kunnen dit niet laten gebeuren.

Een evenwicht vinden tussen de moderne levensrealiteit en de ontwikkelingsbehoeften van kinderen

Wij willen een goed rolmodel zijn voor onze kinderen. We begrijpen dat kinderen de aandacht van hun ouders nodig hebben en dat kleine praatjes over school, kinderachtige vragen over hoe dingen zijn en alle andere soorten kleine momenten samen optellen om een gezonde kindertijd te creëren. Misschien zijn we ons er zelfs van bewust hoe het concentratieniveau en de hersenontwikkeling van onze kinderen afhankelijk zijn van een bepaald niveau, van hun interactie met ons, hun ouders.

Hoe kunnen we dan een evenwicht vinden tussen deze diepe behoefte van onze kinderen om onze aandacht te hebben en de eveneens constante vraag naar aandacht die uit onze apparaten komt? Ik vermoed dat het niet gemakkelijk voor je is om te zeggen wat belangrijker is voor jou, je kind of je Facebook-profiel, en toch komen onze kinderen op de een of andere manier weg met het idee dat ze de tweede plaats behalen. Het probleem van afgeleid ouderschap laat zien dat we moeten leren hoe we onze eigen schermtijd kunnen beheersen niet alleen die van onze kinderen.

Wees er opzettelijk mee. Beslis om uw kind uw volledige aandacht te geven als u samen bent en uw berichten te controleren tijdens gepaste pauzes, of op zijn minst tegen hen te zeggen: “Het is tijd voor mama om haar berichten nu te controleren” in plaats van ze geleidelijk af te schaffen en ze plotseling te negeren. Als je het een uitdaging vindt en soms een fout maakt, geef jezelf dan geen verwijten! We hebben allemaal deze momenten, vooral wanneer we proberen een alomtegenwoordig probleem als schermafleiding aan te pakken. Als u uzelf betrapt op het negeren van uw kind omwille van uw telefoon, bied dan zo nu en dan uw excuses aan. Als je het pas achteraf beseft, noteer dan wat er is gebeurd en denk na over wat je graag had willen doen, zodat je er klaar voor bent om de volgende keer anders te reageren en door te gaan met je dag.

Welke tips en trucs heb je geprobeerd om te voorkomen dat je apparaten de relatie met je kinderen verstoren? Laat het ons weten in de reacties hieronder.

De invloed van in-app-advertenties en tv-commercials op onze kinderen

Onze kinderen groeien op in het digitale tijdperk, in een wereld vol met allerlei verschillende informatiekanalen. Dit heeft uiteraard invloed op de manier waarop ze zich ontwikkelen en de manier waarop we hun volwassenheid evalueren. Nu gebruiken we naast traditionele ontwikkelingsoriëntatiepunten als ‘hij loopt’ of ‘ze begint te praten’ nieuwe: ‘ze kan de tablet al aanzetten’ en ‘hij weet hoe hij van tv-kanaal moet wisselen’.

Wanneer ze de tablet aanzetten, komen ze uiteraard al snel in aanraking met in-app-advertenties. TV-commercials lijken een steeds groter deel van onze schermtijd te gaan uitmaken. We realiseren het ons misschien niet, maar onze kinderen vormen een van de doelgroepen voor veel tv- en in-app-advertenties.

Gemakkelijk te vangen voor in-app-advertenties en commercials

Kinderen begrijpen niet dat een van de belangrijkste doelen van app-advertenties en tv-commercials is om toegang te krijgen tot de zakken van hun ouders. Ze zijn bereid om ze keer op keer te bekijken, zelfs als ze de boodschap niet helemaal begrijpen.

Op de een of andere manier lijken eindeloos herhaalde reclameclips op tv of suggesties voor in-app-aankopen niet zo vervelend te zijn voor kinderen en tieners als voor ons volwassenen. Bovendien beginnen deze advertenties op een gegeven moment de vorming van hun opvattingen en meningen te beïnvloeden. De meeste kinderen absorberen het als een spons en zorgen ervoor dat ze steeds langer op het scherm blijven zitten. We hebben eerder geschreven hoe schermtijd de gezondheid en leervaardigheden van kinderen kan beïnvloeden.

Advertenties als culturele pijler

Onlangs hoorde ik de klasgenoten van mijn zoon enthousiast praten over de mogelijkheden van een nieuwe game-app. Na een tijdje besefte ik dat de app nog niet eens was uitgebracht! Hun debat over de kwaliteit en speelbaarheid van het spel werd uitsluitend gevoed door een teaser-traileradvertentie.

TV-commercials en filmtrailers spelen al lang een invloedrijke rol in onze cultuur. Met de opkomst van platforms voor het delen van video’s waarmee u dezelfde advertentie kunt bekijken. Vele malen en via apps die ons advertenties rechtstreeks in handen geven, zijn advertenties een vormend onderdeel geworden van de subcultuur van onze kinderen. Als u de meest recente advertenties niet heeft gezien, heeft u minder gemeen met en minder te bespreken met uw collega’s. Dit kan mogelijk van invloed zijn op uw acceptatie door de groep.

Is het zo erg?

Misschien is het allemaal niet zo erg. Verbinding maken met anderen via een filmtrailer of gameadvertentie is nog steeds verbinding maken met anderen. Tegelijkertijd zijn advertenties in wezen een verkoopinstrument, ontworpen om u geld te laten uitgeven. Kinderen zijn er zelfs gevoeliger voor dan de rest van ons. Er is een reden er zijn regels in veel landen bepalen wat adverteerders mogen doen als het gaat om marketing voor kinderen.

Het is echter behoorlijk moeilijk om advertenties helemaal te vermijden. Ze houden kinderen wel op de hoogte van de huidige trends. Ze kunnen zelfs helpen bij de ontwikkeling van het geheugen (hoeveel commerciële jingles kunnen uw kinderen reciteren?). Gezien de inhoud en het doel van de advertenties kunt u dit uiteraard overwegen dergelijke geheugenvorming om iets sinisters te zijn dan feestwaardig. Wat kunnen we doen om ervoor te zorgen dat het leven en de meningen van onze kinderen niet volledig worden bepaald door de advertenties die ze bekijken?

De ouderrol

Als ouders hebben we een aantal verantwoordelijkheden als het gaat om in-app-advertenties en tv-commercials.

Allereerst kunnen we de schermtijd van onze kinderen beperken om ervoor te zorgen dat ze een gezond evenwicht krijgen tussen andere sociale input en meer fysieke activiteit.
Ten tweede kunnen we de apps die ze gebruiken en de kanalen die ze bekijken monitoren om ervoor te zorgen dat ze niet overspoeld worden met reclame en om te controleren of de reclame die ze wel zien, geschikt is voor hun leeftijd. Apps van hoge kwaliteit bevatten doorgaans geen in-app-advertenties.
Verbeter de kwaliteit van hun schermtijd door achteraf te bespreken wat ze hebben bekeken of ermee hebben gespeeld.
Het allerbelangrijkste is dat we ervoor moeten zorgen dat onze kinderen mediawijs zijn. Reclame is overal. Van billboards, tot tv-programma’s en van T-shirts tot Google. Zelfs als we goed zijn in het reguleren van de schermtijd, moeten onze kinderen op een gegeven moment leren onderscheiden wat de adverteerders in hun leven van plan zijn. Waarom wordt hen dit getoond? Wat wil de adverteerder van hen? Is er een verborgen advertentie in een schijnbaar advertentievrije show of artikel? Hoe worden ze gemanipuleerd?

Als we deze basis onder de knie hebben, kunnen we onze kinderen helpen hun wereld te begrijpen, vrij te denken, prioriteiten te stellen die we goedkeuren en over het algemeen betere beslissingen te nemen.

Selfieverslaving: is dat wel echt? Begrijping van de selfiecultuur

Met de groeiende invloed van sociale media op de geest van mensen zijn selfies een groot deel van de moderne cultuur geworden. Nieuwe selfies verschijnen op Instagram met een snelheid van 100 per seconde. Van een eenvoudig zelfportret zijn selfies getransformeerd tot een hele cultuur. Toch zijn velen kritisch over deze trend en zeggen dat deze zelfobsessie en een ongezonde houding ten opzichte van zelfperceptie bevordert en vooral aantrekkelijk is voor jonge mensen. Het najagen van ‘likes’ kan snel een gevaarsignaal worden, dus waar ligt de grens tussen een schadelijke ‘selfieverslaving’ en een natuurlijk verlangen om deel te nemen aan een bepalende culturele beweging en om momenten van je dag vast te leggen om met anderen te delen?

Positieve perspectieven op de selfiecultuur

Het maken van selfies wordt vaak gemotiveerd door de wens om zichzelf op een bepaalde manier te presenteren. Het aantal ‘likes’ dat een bepaalde foto krijgt, is een gemakkelijk meetbare maatstaf, die natuurlijk problematisch wordt als mensen deze gaan gebruiken als maatstaf voor hun eigen populariteit en zelfs sympathie. Maar het maken van selfies had niet het culturele fenomeen kunnen worden dat het heeft zonder een echte waarde te hebben waar mensen graag aan meedoen.

Allereerst vergroot het plaatsen van ambitieuze selfies het gevoel van eigenwaarde, het zelfvertrouwen en de waardering en ontwikkelt het ook het vermogen om het gewenste effect te visualiseren. Zo kiezen kinderen bewust voor hun eigen projectie op een sociaal platform. Reacties en likes zorgen voor goedkeuring en erkenning. Toch zijn tieners niet bang voor hun imperfectie (voor het geval het een natuurlijk, niet-gefilterd beeld is) en maken ze zonder zorgen levensechte foto’s.

Een ander positief aspect is dat selfie wordt gezien als een vorm van zelfexpressie. Naast traditioneel tekenen, dansen, naaien etc. dwingt de moderne visuele wereld nieuwe manieren van zelfpresentatie af. Tieners vinden selfie een natuurlijke en effectieve manier van zelfexpressie in termen van visuele context.

Bovendien leert het maken van foto’s kinderen creatief te zijn, hun vaardigheden als fotograaf uit te oefenen en de beste perspectieven en filters te kiezen. Voor velen is het een motiverend en leuk tijdverdrijf om verborgen talenten te ontwikkelen.

Negatieve implicaties

De keerzijde van de medaille is dat de selfiecultuur kinderen leert zich op zichzelf te concentreren terwijl ze de behoeften van anderen negeren. Een kind dat voortdurend wordt geprezen, kan in beslag genomen worden door zichzelf en het bestaan van andere mensen in de wereld vergeten. Zelfobsessie is een vruchtbare voedingsbodem voor narcisme dat empathie doodt. Zo krijgen we misschien een generatie egoïsten die zich totaal niets aantrekken van de mensen om hen heen.

Hoewel goedkeuring en acceptatie de neiging hebben om het zelfrespect van kinderen te vergroten, kan het gebrek aan online complimenten het zelfvertrouwen van jongeren ondermijnen. Als ze niet het verwachte aantal likes en reacties ontvangen, kunnen ze zich daar ongelukkig of zelfs depressief over voelen.

Een ander gevaar schuilt in het feit dat sociale media tieners ertoe aanzetten perfecte foto’s van zichzelf te maken. Jonge mensen kunnen dus soms niet stoppen met het maken van talloze selfies. Psychologen beweren dat een dergelijke obsessie kan veranderen in een selfie-verslaving voor degenen die al specifieke psychische stoornissen hebben. Het nieuwste voorbeeld is een 22-jarige man die elke dag zo’n tweehonderd foto’s van zichzelf maakt. Hij besteedt uren aan het doelbewust opfrissen, kiest het juiste moment om foto’s te plaatsen en als ze niet genoeg likes verzamelen, verwijdert hij de foto.

Helaas bedoelen niet alle mensen die op internet surfen het goed. Online pestkoppen en roofdieren zijn niet langer ongebruikelijk. Een onschuldige selfie op sociale media kan dus lelijke opmerkingen van haters uitlokken. Of in het ergste geval kan een kind een doelwit worden voor perverselingen die hen kunnen chanteren. Jonge jongens denken niet na over de blootgestelde achtergrond van hun foto’s die mogelijk persoonlijke details van hun leven bevatten. Misbruikers zullen dergelijke informatie waarschijnlijk analyseren en zich bewust zijn van het dagelijkse schema en de verblijfplaats van tieners. Verdere acties van valsspelers zijn nauwelijks voorspelbaar.

Selfieverslaving en sociale media

De overgrote meerderheid van de moderne tieners gebruikt sociale media om goedkeuring van anderen te krijgen. Bovendien zijn Facebook en Instagram platforms waar we de eerste indruk aan anderen geven, zodat tieners de neiging hebben een goede reputatie op te bouwen. Door zich te concentreren op externe aspecten van het leven, zoals een trendy outfit of een nieuwe lippenstift, weerhouden jongeren zich van echte relaties en vriendschap. Het is dus verrassend dat sociale media mensen ervan weerhouden daadwerkelijk met elkaar om te gaan.

Een ander aspect van de invloed van sociale media is dat beeldgerichte platforms zoals Instagram depressies kunnen veroorzaken. De reden daarvoor is de constante drang van gebruikers om zichzelf en anderen te vergelijken. Om een perfect profiel te creëren, posten tieners alleen de meest beminnelijke selfies, die alleen gelukkige momenten weergeven en de illusie creëren van een gelukkig leven. Toch vergeten jonge mensen dat dit denkbeeldige leven niet echt is en worden ze gek van de voortdurende vergelijking. Het ontvangen van een behoorlijk aantal likes binnen een bepaalde periode is voor tieners het verschil tussen succes of falen.

Tips voor ouders

In de meeste gevallen zijn selfies niet meer dan tienerplezier en brengen ze geen enkel gevaar met zich mee. Als je ziet dat je kind zich te veel bezighoudt met het maken van selfies en dat dit zijn zelfwaardering en humeur beïnvloedt, overweeg dan om daar een gesprek over te beginnen.

Leer uw kinderen dat selfies en de feedback die ze daarover krijgen op geen enkele manier hun zelfwaardering mogen beïnvloeden. Het heeft geen zin zichzelf en anderen te vergelijken, omdat niemand perfect is en alle mensen wel eens slechte dagen hebben.

Zorg ervoor dat uw kinderen niet te veel gebruik maken van het blootstellen van hun persoonlijke leven aan zelfportretten.
Moedig tieners aan om foto’s te plaatsen waarvan ze graag zien dat iedereen ze ziet, en ze schamen zich er niet voor om ze aan mama of oma te laten zien.

Moedig jongeren in het algemeen aan om hun echte en niet virtuele identiteit te ontwikkelen en minder betekenis te hechten aan hun online profiel. Op zo’n manier zal selfie-verslaving ze niet absorberen en een negatieve impact hebben.

Obesitas bij kinderen en technologie: onderzoek

Obesitas bij kinderen treft momenteel ongeveer 17% van de kinderen in de Verenigde Staten en blijft elk jaar toenemen. Over het algemeen is overgewicht het gevolg van een disbalans tussen de calorie-inname en het energieverbruik. Obesitas in de kindertijd heeft waarschijnlijk negatieve gevolgen in het volwassen leven, waaronder een hoger risico op het ontwikkelen van diabetes, hartziekten, insulineresistentie, bepaalde vormen van kanker en meer.

Een verscheidenheid aan factoren draagt bij aan obesitas bij kinderen, waaronder ouderlijk gedrag, media-invloed en sociaal-economische factoren. Meerdere onderzoeken hebben aangetoond dat een sedentaire levensstijl, zoals tv kijken en videogames spelen, een belangrijke bijdrage levert aan zwaarlijvigheid bij zowel kinderen als volwassenen.

Nationale richtlijnen bevelen aan dat kinderen elke dag minimaal een uur matige lichamelijke activiteit ondernemen, maar uit onderzoek blijkt dat slechts 21% aan deze eisen voldoen. Volgens een onderzoek van de Kaiser Family Foundation besteden kinderen van 8 tot 18 jaar in de VS gemiddeld 44,5 uur per week aan elektronische media. Dit betekent dat kinderen meer tijd besteden aan media dan aan enige andere activiteit naast slaap. Hieruit volgt dat er een directe correlatie bestaat tussen obesitas bij kinderen en overmatig gebruik van technologie.

Vraag: Hoe beïnvloedt de schermtijd de verschillende gebieden van het leven van mijn kind?

A: Het zal u misschien verbazen, maar het welzijn en de gezondheid van uw kind worden op een aantal manieren beïnvloed door de gehechtheid aan elektronische media. Overmatige schermtijd kan leiden tot een verhoogd lichaamsgewicht en verminderde:academische prestaties, huiswerk maken, lezen, metabolisme, fysieke oefeningen, slaapduur, tijd voor het gezin, spelen met vrienden.

Verbanden tussen obesitas bij kinderen en technologie

Talrijke mechanismen de effecten koppelen van blootstelling aan elektronische schermen en obesitas. Vervanging van fysieke activiteit door technologie, een verhoogd energieverbruik door te eten terwijl je naar schermen kijkt, de impact van reclame en een verminderd slaapniveau zijn enkele van de factoren.

Energie-inname

Er zijn veel aanwijzingen dat de invloed van schermmedia op de energie-inname het belangrijkste mechanisme is dat obesitas bij kinderen en overmatig gebruik van technologie met elkaar verbindt. Epidemiologische onderzoeken geven aan dat kinderen die meer worden blootgesteld aan schermmedia doorgaans minder fruit en groenten eten, maar meer vetrijke snacks, frisdrank en fastfood consumeren. Hierdoor hebben ze een hogere energie-inname.

Opgemerkt moet worden dat de junkfood-industrie erg groot is. Stel je eens voor: Amerikanen geven jaarlijks ruim 110 miljard dollar uit aan fastfood, wat meer is dan de investeringen in hoger onderwijs, auto’s en computers bij elkaar. Experimentele onderzoeken laten zien dat langere schermtijd zorgt voor een verhoogde energie-inname bij jongeren met een gezond gewicht. Andersom neemt de schermtijd af resulteert in de afname van de voedselinname.

Reclame

Voedselreclame wordt ook in verband gebracht met overmatig energieverbruik. Ruim 80% van alle advertenties in kinderprogramma’s zijn er snacks of fastfood. Volgens de Federal Trade Commission hebben Amerikaanse voedingsmiddelen- en drankenbedrijven in 2009 ruim 4,2 miljard dollar uitgegeven aan reclame in alle media. Uit onderzoek blijkt dat voedseladvertenties de voedselvoorkeur en het voedselrantsoen van kinderen ondermijnen.

Met de huidige technologie kunnen adverteerders kinderen en tieners bereiken via verschillende online technieken. Dus websites van top voedingsmerken hebben advergames (spellen die worden gebruikt om het product te promoten), stripfiguren en een toegewezen kindergedeelte.

Relevante onderzoeksresultaten geven aan dat reclame een effectief middel is om jongere kinderen ertoe aan te zetten meer junkfood te vragen en hun ouders te beïnvloeden. Misschien wel het meest levendige voorbeeld van de marketingkracht het volgende feitDe Robert Wood Johnson Foundation geeft jaarlijks $100 miljoen uit in een poging zwaarlijvigheid bij kinderen terug te dringen, terwijl de voedingsbedrijven elke maand veel meer uitgeven aan junkfoodmarketing voor de jonge generatie, wat een negatief effect heeft op de gezondheid van de jonge generatie.

Slaap

Slaapgebrek is een ander mechanisme dat digitale schermen en obesitas met elkaar verbindt. Uit het laatste overzicht van de literatuur over de verbinding tussen slaap en schermtijd blijkt dat meer dan 90% van de onderzoeken een sterk verband laat zien tussen schermtijd en slecht slapen, wat meestal wordt gemeten aan de hand van latere bedtijden en minder slaaptijd. Er is sprake van onvoldoende slaap gewichtstoename bij kinderen, vooral degenen tussen de 3 en 7 jaar oud. Zo bleek uit een longitudinaal onderzoek onder tieners in New York dat 3 of meer uren dagelijkse blootstelling aan een scherm het risico op inslaapproblemen verdubbelde in vergelijking met degenen die minder dan 1 uur aan een scherm per dag zaten.

De oorzaak-en-gevolgrelatie zou als volgt kunnen zijn: slaapproblemen veroorzaken veranderingen in de eetlustregulerende hormonen, waardoor de honger toeneemt en de verzadiging afneemt; Een korte slaapduur kan van invloed zijn op de keuze van kinderen om meer calorieën en minder voedingsrijk voedsel te consumeren; Een korte slaap kan resulteren in meer tussendoortjes en het eten van voedsel buiten de reguliere maaltijden, vooral ‘s nachts.

Fysieke activiteit

Vaak wordt aangenomen dat digitale media de tijd van fysieke activiteit vervangen. En een aantal onderzoeken zijn in het voordeel deze veronderstelling. Met name de bevindingen van de Capstone-project ondersteunt het idee dat een sedentaire levensstijl en overmatige blootstelling aan schermtijd verband houden met gewichtstoename en obesitas bij kinderen en tieners. Bovendien onthulde het bewijs dat het prevalentiepercentage van obesitas bij kinderen toeneemt naarmate er meer schermtijd wordt besteed als gevolg van verminderde fysieke activiteit.

Onderzoeksresultaten tonen aan dat fysieke activiteit een belangrijke component is in het verminderen van sedentair gedrag onder tieners. Studies suggereren ook een sterke omgekeerde relatie tussen fysieke activiteiten en obesitas. Intensieve fysieke activiteit heeft een grotere invloed op zwaarlijvigheid dan lage en matige fysieke oefeningen. Het is aangetoond dat het verhogen van de fysieke activiteit, het verkorten van de schermtijd en het verbeteren van eetgewoonten het risico op obesitas voorkomen, of zelfs bestaande obesitas verminderen.

Hoe gebruik je Kidslox schermtijd om overgewicht te helpen voorkomen?

De Europese Academie voor Kindergeneeskunde en de European Childhood Obesity Group hebben dit uitgewerkt de volgende aanbevelingen voor ouders over het gebruik van massamedia:

Sta niet toe dat kinderen jonger dan 4 jaar zonder toezicht digitale apparaten gebruiken
Wees je bewust van de inhoud die kinderen consumeren en blokkeer ongepaste inhoud
Kijk samen naar favoriete programma’s en leer uw kind mediaberichten in twijfel te trekken

Regels voor schermtijd

De Amerikaanse Academie van Kindergeneeskunde benadrukt het volgende:

Geen schermtijd voor kinderen van twee jaar en jonger
Niet meer dan één uur schermtijd per dag voor kinderen van 3 tot 12 jaar oud
Beperk het gebruik van computers en mobiele apparaten in de kinderkamer
Sta geen tv toe in de kinderkamer
Sta het gebruik van digitale media tijdens de maaltijden en het huiswerk niet toe
Stimuleer fysieke activiteiten
Eet regelmatig gezinsmaaltijden
Stel een vaste bedtijd in voor uw kind
Wees een goed voorbeeld om te volgen voor uw kind
Grenzen stellen

Hoe gebruik je Kidslox om overgewicht te helpen voorkomen?

Kidslox ouderlijk toezicht kan een perfecte oplossing zijn om overgewicht bij uw kind te helpen voorkomen. Met deze hulp kunnen ouders profiteren van het beperken van het technologiegebruik van kinderen en zo een actief tijdverdrijf bevorderen. Bovendien kunt u blootstelling aan ongewenste inhoud voorkomen en apparaatgebruik plannen. Neem uw rechtmatige plaats in als leider van uw kind door acties te ondernemen die de schermtijd beperken en de negatieve gevolgen van obesitas voorkomen.Gebruik Kidslox om de schermtijd van uw kind te beheren en zijn gezondheid te beschermen.