Tips voor ouders

12 vragen om te gebruiken als gespreksaanzet met uw kind

Gesprekken zijn de hoeksteen van goede gezinstijd. Soms raken we echter in een sleur terecht en vinden we het moeilijk om te weten waar we met onze kinderen over moeten praten. Wat kunnen we vragen dat hen zal helpen zich voor ons open te stellen? Onze kinderen zijn vaak traag of terughoudend om ons te vertellen wat er op school gebeurt, over hun problemen en angsten. Ik vraag “Hoe gaat het?”, en ik krijg een standaardantwoord: “Het gaat wel, papa”. Het is niet veel, toch?

De behoefte aan gespreksstarters

Het is geen geheim dat veel kinderen tegenwoordig meer tijd besteden aan het spelen van games en surfen op internet dan aan het praten met hun ouders (wij!). We kunnen gebruiken programma’s voor ouderlijk toezicht om te zien welke sites ze bezoeken of om hun schermtijd te controleren en te controleren. Maar laten we ons vertrouwen niet volledig op machines stellen om ons uit dit probleem te halen (dat ze zelf hebben veroorzaakt). We hebben nog steeds een aantal beproefde hulpmiddelen, zoals een ouderwets gesprek, tot onze beschikking. Sterker nog, zelfs als we ervoor kiezen om ouderlijk toezicht te gebruiken, is dit het meest effectief als we dat doen praat met onze kinderen over de grenzen die we stellen op hen. Waarom doen we het en aan welke voorwaarden moet worden voldaan voordat we overwegen om ze te verwijderen?

Als je uit die sleur wilt komen, goede gesprekken wilt beginnen en je gezinstijd een boost wilt geven, zijn hier 12 vragen die je kunt gebruiken om een ​​zinvol gesprek met je kind te beginnen:

Schoolvragen

• Vertel me over het interessantste/grappigste/ergste wat je vandaag op school is overkomen. Wanneer we niet-specifieke vragen stellen, zoals: “Hoe was je dag?”, krijgen we waarschijnlijk een niet-specifiek antwoord terug: “Het was prima”. Maar als we naar meer specifieke details vragen, zullen de antwoorden veel persoonlijker en gedetailleerder zijn.
• Wat is je favoriete plek op school? We vormen vaak associaties met plaatsen. Ik was verrast om te ontdekken hoe effectief deze vraag was. Favoriete plekken komen met verhalen en met goede associaties.
• Heb je mijn hulp nodig? We weten allemaal hoe moeilijk het soms is om hulp te vragen. Als uw kind niet gewend is om bij kleine dingen om uw hulp te vragen, zal het waarschijnlijk niet naar u toe komen als het over iets ernstigs gaat. Begin dus met de kleine problemen (meestal huiswerk/revisie).
• Heb jij vandaag iemand op school geholpen? We voelen ons allemaal graag nodig en als iemand ons om hulp vraagt, voelen we ons sterker en beter gekwalificeerd. Daarom praten onze kinderen graag over zulke situaties. De eerste keer dat u de vraag stelt, zijn ze misschien verrast door de vraag en hebben ze niets te bespreken. Probeer het om de paar dagen te herhalen om hen aan te moedigen naar mogelijkheden te zoeken om anderen te helpen.

ALGEMENE VRAGEN

• Wie is jouw held? Waarom? Het antwoord op dit soort vragen zal in de loop van de tijd vaak veranderen, zelfs van dag tot dag. Het hangt ervan af over wie ze op school hebben gestudeerd, welke film ze onlangs hebben gezien, enzovoort. Het interessante deel van de vraag is wanneer ze uitleggen waarom. Kinderen projecteren vaak hun eigen kenmerken op hun favoriete heldenpersonages. Als we naar hun verhalen luisteren, komen we wellicht meer te weten over de dromen, angsten en ambities van onze kinderen.
• Wat is je droom? Misschien vergelijkbaar met de vorige vraag, maar iets directer. Nogmaals, vooral bij jonge kinderen zullen de antwoorden waarschijnlijk aansluiten bij dingen die ze de afgelopen dag of week hebben opgemerkt of waar ze mee bezig zijn geweest. Dit geeft je een geweldig hulpmiddel om de dingen op te merken waartoe ze zich aangetrokken voelen en waar ze zich mee vermaken.
• Hoe zou jij ons gezin op dit moment omschrijven? Deze is vooral handig om een ​​gesprek te openen over enkele problematische kwesties die je in je gezin hebt zien groeien. Het nodigt uit tot een eerlijke beoordeling op een heel open manier. Dat betekent echter niet dat je het niet kunt gebruiken als een manier om van de goede tijden te genieten 🙂
• Wie is je beste vriend? Wat vind je leuk aan hen? Nogmaals, zelfs als je al weet wat ze gaan zeggen op het eerste deel van de vraag, hebben ze in het tweede deel de kans om zich wat opener te stellen en ons te helpen begrijpen wat ze leuk vinden, de kenmerken die ze hebben. waarschijnlijk te imiteren, enzovoort.

Ongebruikelijke vragen

De wereld van kinderen is kleurrijker, onlogischer en vol verwondering. Het is heerlijk om af en toe terug te keren naar die wereld. De volgende vragen kunnen helpen:

• Als je het eten zou kunnen laten regenen, welk eten zou je dan kiezen? Dit gaat misschien niet erg diep, maar het is goed om dingen soms gek te houden. Vooral als het buiten regent, zit je binnen opgesloten, maar wil je nog niet terug naar videogames.
• Als je een dier zou kunnen zijn, welk dier zou je dan zijn en waarom? Dit combineert het dwaze met het inzichtelijke. Combineer het met een kinderfeestklassieker en vraag je kinderen aan welk dier de rest van de familie/vrienden hen doen denken en waarom.
• Wat zou jij het liefste hebben: op de wolk glijden of op de regenboog glijden? Oké, dus deze oude kastanje zal de jongere generatie misschien niet zo aanspreken. De vraagcategorie blijft echter zeer aantrekkelijk. ‘Zou je liever’ is niet alleen een leuk en grappig spel, je kunt tegelijkertijd veel over elkaar leren.
• Uw vraag hier. Ja, je hebt gelijk, ik heb vals gespeeld. De titel luidde twaalf vragen en ik heb er maar elf toegevoegd. Dat komt omdat ik weet dat je een heleboel geweldige suggesties hebt voor gespreksstarters die ouders met hun kinderen kunnen gebruiken. Vertel ons uw ideeën in de commentaarsectie hieronder. Laten we er samen voor zorgen dat het gesprek met onze kinderen een plezierig en integraal onderdeel van onze gezinstijd blijft.

Helikopter-ouderschap

Helikopteropvoeding is een veelgebruikte term geworden om te praten over een opvoedingsstijl die overdreven beschermend is en betrokken is bij elk detail van de problemen en uitdagingen van hun kind, vooral tijdens de latere schoolfasen, wanneer de meeste andere ouders van kinderen verwachten dat ze dezelfde uitdagingen overwinnen. zonder ouderlijke tussenkomst.

Een teken des tijds

Hoewel deze stijl bijna universeel wordt bespot als niet nuttig voor het opvoeden van zelfverzekerde, zelfredzame kinderen, is het moeilijk om de conclusie te ontwijken dat tegenwoordig alle ouders aanzienlijk meer ‘helikopterachtig’ zijn dan die van zelfs het tijdperk van onze eigen ouders, laat staan ​​die van onze grootouders en daarbuiten. .

Uiteraard houden we er niet van om onze kinderen te zien worstelen of pijn te doen, en vooral als ze jong zijn, is het moeilijk om te weten waar de grens ligt tussen hen op verantwoorde wijze beschermen en afglijden naar overbezorgd zijn en beginnen te ‘zweven’. Het is duidelijk dat alle kinderen verschillend zijn en verschillende niveaus van zorg en hulp nodig hebben, dus hoe weet ik of ik een helikopterouder word?

Ben ik een helikopterouder?

Voor jonge kinderen betekent ouderschap per helikopter meestal dat de kinderen nooit tijd voor zichzelf mogen hebben. Elk moment zijn hun ouders in de buurt, die hun tijd bepalen en beheren. Helikopterouders van schoolgaande kinderen proberen te vechten tegen hun kinderen, vechten voor hen (dit artikel citeert een geval waarin een moeder de school van haar zoon belde om te klagen over een individueel geval waarin een ander kind naar hem staarde!), kies hun vrienden (en misschien leraren ) voor hen en misschien zelfs wel regelmatig het huiswerk van hun kind maken!

Waarom doen we het?

Er kunnen een aantal persoonlijke redenen zijn om per helikopter te vliegen, van groepsdruk via andere ouders en het overcompenseren van onze eigen ervaringen tot persoonlijke angstproblemen. Interessant is echter dat er een aantal theorieën zijn die de dramatische opkomst van helikopterouderschap wijten aan het mobiele, onderling verbonden informatietijdperk waarin we leven.

Prof. Richard Mullendore noemt mobiele telefoons ‘de langste navelstreng ter wereld’ en suggereert dat hun opkomst tot mainstream gebruik een generatie helikopterouders mogelijk heeft gemaakt. Er zijn ook suggesties dat ouders in het belang van hun kinderen in een staat van angst en angst worden gebracht door de nadruk in de media op marginale gevallen van ontvoering en andere horrorverhalen. Dit wordt op zijn beurt toegeschreven aan de toename van overbezorgde opvoedingsstijlen. In feite wordt vaak gezien dat internet een rol speelt: ironisch genoeg kunnen ouderschapsblogs en online informatiecentra die zijn ontworpen om ouders uit te rusten uiteindelijk paranoia creëren over het welzijn van kinderen.

Wat kunnen we eraan doen?

Is er een oplossing? Een groot deel van het antwoord hierop is afhankelijk van ons vermogen om ons eigen instinct te beheersen om erin te springen. Het hierboven gelinkte artikel van parenting.com suggereert dat u langzaam tot 10 moet tellen voordat u op de hulpvragen van uw kinderen reageert en ervoor zorgt dat u een aantal afspraken alleen instelt. tijd voor jezelf (wat ook tijd voor jezelf is voor je kind) eventueel met een kop koffie. Nee leren zeggen en uw kinderen leren sommige van de dingen te doen die u op dit moment voor hen doet, zijn grotere stappen, maar ook broodnodig in de poging om hen enige veerkracht en onafhankelijkheid te geven.

Prof. Lichtman, auteur van ‘A Practical Guide For Raising a Self-Directed and Caring Child’ pleit voor een ‘begeleiden en dan een stap opzij’-benadering die de bezorgde ouder nog steeds voldoende inbreng lijkt te geven over de manier waarop hij of zij wil dat de dingen gebeuren. voordat ze hun kind meer vrijheid geven om dingen zelf uit te proberen.

Ouderlijk toezicht, zonder tussenkomst

Terwijl Sommige hulpmiddelen voor ouderlijk toezicht zijn specifiek ontworpen om ouderlijk helikopterwerk mogelijk te maken, installeren goed uitgebalanceerd ouderlijk toezicht op de mobiele apparaten van uw kind kan feitelijk een cruciale rol spelen door hem of haar de vrijheid te geven zelf op ontdekkingstocht te gaan, terwijl u er gerust op kunt zijn dat expliciete en andere ongepaste inhoud, online aankopen of interactie met vreemden online uitgesloten zijn. Dit komt overeen met de ‘gidsfase’ in de aanpak van prof. Lichtman.

Uiteraard zou je hopen dat naarmate je kinderen ouder worden, dergelijke controles steeds minder noodzakelijk zullen worden en dat wanneer je ‘een stap opzij doet’, ze in staat zullen zijn om op verantwoorde wijze met zichzelf om te gaan in de online en technologische wereld. Dit is de reden waarom gesprekken waarin duidelijke redenen voor ouderlijk toezicht worden uiteengezet, het gebruik ervan moeten begeleiden; begeleiding moet instructie omvatten (gesprekken over waarom we grenzen stellen), voorbeelden (hypocriete regels worden nooit goed ontvangen) en grenzen (mogelijk gesteld door software voor ouderlijk toezicht).

 

Betalen voor klusjes: moeten we dat wel of niet doen?

Hoe werken klusjes en zakgeld bij jou thuis? Zijn de twee gerelateerd? Begin met het zoeken naar advies over deze vraag, of het nu online of persoonlijk is, en je komt al snel een aantal zeer sterke meningen tegen, misschien heb je er zelf ook een sterk gevoel over. En het is een kwestie die de moeite waard is om gepassioneerd over te zijn: de manier waarop we onze kinderen leren omgaan met verantwoordelijkheid en financiën zijn twee elementen van hun opvoeding die nog vele jaren hun leven zullen blijven beïnvloeden.

Er lijken drie grote kampen te bestaan ​​als het gaat om de vraag of klusjes wel of niet tot zakgeld moeten leiden. Ze vallen als volgt uiteen:

1. Door kinderen te betalen om klusjes te doen, begrijpen ze dat je niet voor niets geld krijgt.
2. Kinderen moeten in het hele huis helpen zonder daarvoor betaald te worden.
3. We betalen kinderen niet voor hun reguliere klusjes, maar bieden ze wel geld als ze hun uiterste best doen.

Laten we een korte blik werpen op alle drie de benaderingen:

Kinderen betalen om klusjes te doen is een goed idee

In feite valt dit kamp ook uiteen in een aantal grote subgroepen:

In de ene groep ouders die elke klus associëren met een bepaald bedrag. Voorstanders van dit systeem zouden zeggen dat het goed is om de kinderen de waarde van werk bij te brengen en een ondernemersvisie aanmoedigt, waarbij kinderen, als ze iets willen kopen, actief op zoek gaan naar mogelijkheden om dat geld zelf te verdienen. Tegenstanders zouden betogen dat dit systeem elk verantwoordelijkheidsgevoel wegneemt; kinderen doen alleen maar klusjes in de verwachting dat ze er iets voor terug krijgen, maar als ze eenmaal groot zijn, zal niemand ze geld meer geven om hun kamer netjes te houden.

In de tweede groep ouders die hun kinderen een wekelijkse of maandelijkse zakgeld geven, op voorwaarde dat alle klusjes gedaan zijn. Bij deze aanpak wordt het werk minder direct geassocieerd met het geld, en fans zouden zeggen dat het daardoor een gezondere benadering van huishoudelijk werk creëert. Aan de andere kant blijft de financiële prikkel niet alleen bestaan, maar wordt deze ook meer een straf dan een beloning; kinderen kunnen het gevoel hebben dat ze verplicht zijn te werken om te behouden wat van hen is, in plaats van om iets te verdienen.

Je moet kinderen niet betalen om klusjes te doen

Ik heb al een deel van de redenering achter deze manier van denken uitgelegd. Ouders met deze benadering zouden kunnen zeggen dat het betalen van kinderen om klusjes te doen hun plichtsbesef ten opzichte van hun familie aantast en hen egoïstischer maakt en zich meer gaat richten op wat ze uit een situatie kunnen halen. Bovendien merken een flink aantal ouders die hebben geprobeerd hun kinderen te betalen op dat de prijzen de neiging hebben snel te stijgen en dat als je het niet volhoudt, de klusjes uiteindelijk helemaal niet gedaan worden!

Niet betalen voor klusjes betekent niet noodzakelijkerwijs dat je helemaal geen zakgeld of zakgeld geeft. Het leren van de kinderen om verantwoord met hun financiën om te gaan kan nog steeds plaatsvinden, het staat alleen los van het feit of ze hun klusjes wel of niet hebben gedaan. In deze benadering worden klusjes doorgaans gezien als een essentiële bijdrage aan het huishouden, die iedereen moet leveren. Wekelijks of maandelijks zakgeld wordt als een aparte kwestie gezien.

Opschieten voor de grote klusjes

Dit is echt een middenweg tussen de twee uitersten. Voorstanders van de aanpak zouden argumenten uit beide kampen gebruiken. Ze willen niet dat hun kinderen denken dat ze alleen huishoudelijk werk hoeven te doen als ze ervoor betaald krijgen, maar tegelijkertijd willen ze ondernemerszin aanmoedigen en leren dat werk waarde heeft. De manier waarop ze dat doen is door aan te bieden te betalen voor grotere, minder regelmatige klusjes, zoals het wassen van de auto.

Meer dan één manier

Misschien is het onoprecht van mij om de verschillende benaderingen van klusjes en zakgeld op deze manier in drie verschillende groepen te verdelen. In feite heeft ieder huishouden zijn eigen systeem en in veel gevallen zal een systeem een ​​tijdje werken en op een gegeven moment zullen de grenzen van de effectiviteit ervan worden bereikt en zal het tijd zijn om iets anders te proberen. Misschien klusjes belonen met schermtijd in plaats van geld. Misschien de kinderen een zakgeld geven, maar van hen eisen dat ze u betalen voor de klusjes die u voor hen deed. Er lijken net zoveel verschillende benaderingen te zijn als er gezinnen zijn, dus denk na over welke boodschap u wilt overbrengen, welke vaardigheden en waarden u uw kind wilt leren, wat u daadwerkelijk kunt implementeren en probeer de beste aanpak te vinden. voor uw specifieke situatie. Welk systeem heb je momenteel in huis staan? We horen graag hoe het werkt in de reacties hieronder.

 

5 dingen die u met de kinderen kunt doen als hun apparaten zijn vergrendeld

We gebruiken Kidslox al een tijdje als een manier om ons schema bij te houden: de apparaten van de kinderen zijn allemaal vergrendeld voor de ochtend als ze zich klaar moeten maken voor school, en anderhalf uur voor het avondeten, zodat ze dat kunnen doen hun huiswerk en als het ze in die tijd niet lukt, gebruiken we na het eten wat extra sessies om ervoor te zorgen dat ze niet door de tablet worden afgeleid totdat hun werk klaar is.

Verder gaan dan het schema

Het systeem werkt om de (relatieve) rust te bewaren, maar we hebben gemerkt dat met zo’n strikt schema de kinderen bijna het gevoel hebben dat wanneer het apparaat voor hen beschikbaar is, zehebben erop verder te spelen. We geven er de voorkeur aan als ze ervoor kiezen om hun vrije tijd buiten de schermen te gebruiken, dus hebben we besloten een aantal andere leuke manieren te bedenken waarop ze hun vrije tijd kunnen besteden. Voorlopig zetten we hun apparaten in de lockdown-modus, zodat ze zich op deze activiteiten kunnen concentreren, maar de hoop is dat ze er na verloop van tijd voor zullen kiezen om met deze opties bezig te zijn, zelfs als de apparaten voor hen beschikbaar zijn.

Dingen om te doen

Aankleden – het is een klassieke manier om de fantasie van kinderen te prikkelen en leidt tot allerlei leuke spelletjes en scenario’s. Het is niet moeilijk om wat van je oude kleren opzij te leggen en zelfs wat ongebruikelijkere items te kopen in een tweedehandswinkel, maar het is zeker de moeite waard, want je vervaagde sprankelende topje wordt plotseling een koningsgewaad of een popsterrenoutfit. Het mooie van het klaar hebben van wat verkleedkleren is dat elke keer dat je ze tevoorschijn haalt, anders is.

In de tuin werken – er is iets met het buitenleven dat de kinderen heel spannend vinden. Waar andere huishoudelijke klusjes helemaal geen enthousiasme opwekken, weet tuinieren vaak iets veel diepers aan te boren, waar ze echt mee verbonden zijn. En al gaat het werken in de tuin vaak over in spelen in de tuin, daar zijn we best blij mee, het is nog steeds veel te prefereren boven dat ze de hele middag achter hun scherm zitten.

Iets lekkers maken – ‘helpen in de keuken’ is hier een berucht synoniem voor de kinderen die in de weg staan ​​en de etenstijd minstens een half uur uitstellen! Dat gezegd hebbende, ze vinden het geweldig om te doen, dus reserveer wat extra tijd, wees erop voorbereid dat het rommelig wordt en zoek een eenvoudig recept voor iets dat je samen kunt bereiden en bakken.

Bordspellen – bordspellen beleven momenteel zeker een soort renaissance, vooral voor volwassenen en oudere kinderen. De nieuwe interesse die is ontstaan, heeft ertoe geleid dat er ook voor jongere kinderen veel goede games zijn uitgebracht. Het handige aan hen is dat als je het spel een of twee keer met de kinderen hebt gespeeld, ze zich er met plezier mee kunnen vermaken. Heb ook niet het gevoel dat de regels in steen zijn geschreven; heel vaak kunnen de ‘huisregels’ een eigen leven gaan leiden!

Familieshow – vertel de kinderen dat je over een half uur een familieshow hebt en dat ze zoveel mogelijk dingen moeten voorbereiden om te laten zien. Het kan muzikaal talent zijn, dansen, acteren of het tonen van een recent verworven vaardigheid, of het kan meer een soort show and tell zijn, waarbij ze iets tekenen of iets vinden dat voor hen belangrijk is en daar vervolgens ‘van voren’ over uitleggen. Nogmaals, de flexibiliteit van deze activiteit maakt het geweldig; Niet alleen kan het vrijwel elke beschikbare tijd en elk aantal kinderen huisvesten, het heeft ook zo’n open einde dat vrijwel elke nieuwe prestatie op deze manier kan worden gevierd en getoond.

Sommige van deze suggesties zullen goed voor u werken, andere moeten mogelijk worden aangepast. Ik weet zeker dat u nog meer geweldige ideeën heeft over dingen die u kunt doen als de apparaten die u met uw eigen gezin gebruikt, zijn vergrendeld. Vertel ons erover in de reacties hieronder.

 

Hoe kunt u uw kinderen helpen zich voor te bereiden op examens?

Het is weer examentijd. Natuurlijk doen verschillende landen en scholen het allemaal net iets anders, misschien is jouw examenseizoen al wat eerder begonnen en al goed op gang, maar vanaf nu tot aan de zomer is het tijd voor herziening, stress, proppen en al het andere dat het seizoen met zich meebrengt.

Natuurlijk hebben velen bezwaar tegen de aantal examens onze kinderen nemen en de leeftijd waarop ze ze gebruiken, maar dat verandert niets aan het feit dat ze snel opkomen en dat ze mogelijk invloed kunnen hebben op de opties die beschikbaar zijn voor onze kinderen verderop in het onderwijssysteem.

De uitdaging voor het ouderlijk examen

Dat laat ons voor een uitdaging staan: hoe kunnen we onze kinderen aanmoedigen de examens serieus genoeg te nemen om zich er goed op voor te bereiden, zonder examens tot het middelpunt van hun leven of zelfs tot het middelpunt van hun opleiding te maken? Voor sommige ouders ligt het probleem van de examentijd in de stress die het bij de kinderen (en dus bij ons!) veroorzaakt en in de neiging van kinderen om hun reguliere activiteiten op te geven en zich op hun herhaling te concentreren. Voor andere ouders is de belangrijkste uitdaging van het seizoen bijna het omgekeerde; om de kinderen überhaupt te laten studeren en hun examenvoorbereiding met een zekere mate van ernst te doen.

In welke positie u zich ook bevindt, hier zijn een paar ideeën die u kunt proberen en helpen. Ik weet zeker dat je nog veel meer eigen ideeën hebt. Vertel ons er alsjeblieft over in de reacties hieronder. Ik heb mijn oplossingen opgedeeld in twee categorieën: ‘geaard blijven’ en ‘voorbereiden op examens’, maar natuurlijk is evenwicht essentieel en als je merkt dat je kinderen te ver in de ene richting zijn gegaan, wordt het misschien tijd om iets uit de andere lijst te proberen. .

Gegrond blijven

Stop niet met al het andere omwille van de examens – Als uw kinderen elke dag buitenschoolse activiteiten en groepen hebben, wilt u er misschien een of twee pauzeren voor het examenseizoen om specifieke studietijd te creëren. Zorg ervoor dat ze niet alleen examenvoorbereiding doen. Houd een deel van de buitenschoolse zaken in de gaten om te voorkomen dat examens een ontwrichtende kracht worden die hun sociale leven en actieve buitentijd wegneemt.
Zorg ervoor dat de studiesessies voldoende pauzes hebben – Moedig uw kinderen aan om hun revisie in stukjes van normale grootte uit te voeren en tussendoor iets anders te doen. Dat betekent niet alleen een toiletpauze! Laat ze naar buiten gaan, neem ze ergens mee weg van huis, laat ze deelnemen aan een gezinsactiviteit die als een echte pauze zal fungeren.
Zorg ervoor dat ze nog steeds voldoende beweging krijgen – Gerelateerd aan het nemen van pauzes is ervoor zorgen dat ze lichamelijk actief blijven. Naast de gebruikelijke voordelen voor de gezondheid, is lichaamsbeweging een geweldige stressbreker en geeft het wat tijd om te verwerken wat ze hebben gelezen.
Zorg ervoor dat ze niet ongewoon laat opblijven – Voor sommigen van ons is dit altijd een uitdaging, examens of niet, maar in deze tijd van het jaar kan het vooral belangrijk zijn. Proberen te studeren als je moe bent, is vaak contraproductief en net als bij lichaamsbeweging stoppen de hersenen niet met werken tijdens de slaap, maar verwerken ze wat er tot nu toe is geleerd.
Moedig gezamenlijke studiesessies aan – Als je een vriend of vriendin op bezoek hebt om samen te studeren, kan dat helpen om de baas te blijven over het werk, maar het zorgt er ook voor dat je kind zich niet isoleert tijdens het studeren en het zorgt ook voor iemand om mee te lachen en te ontspannen.

Voorbereiden op examens

Creëer een studieruimte – Voor sommige kinderen en tieners is het veel gemakkelijker om zich op hun werk te concentreren als ze daarvoor een vaste plek hebben. Idealiter zou deze plek rustig moeten zijn, in een openbaar maar niet druk deel van het huis en vrij van afleiding.
Creëer een routine – Vaak helpt het om een ​​vaste routine te hebben. Onze kinderen moeten bij thuiskomst direct huiswerk maken (eventueel na een hapje of drankje) en pas daarna overgaan tot andere activiteiten. Andere gezinnen die ik ken, hebben een specifieke huiswerktijd, bijvoorbeeld. 18.00 uur, wanneer al het andere stopt en het tijd is om te focussen. Dezelfde soort routinematige bouwpatronen kunnen gemakkelijk worden toegepast op de revisietijd.
Maak een studieplan – Bepaal samen met uw kind of tiener welke revisie hij die dag gaat doen, zodat duidelijk is hoeveel hij precies moet doen. Misschien wil je zelfs een plan maken voor de week of helemaal tot aan het examen, zodat de voortgang gemakkelijker meetbaar wordt. Veel scholen zullen kinderen aanmoedigen om zoiets zelf te doen, maar als u weet dat uw kind moeite heeft om zijn tijd goed in te delen, wilt u misschien tussenbeide komen en samen met hem een ​​plan maken voor de thuisstudietijd.
Verwijder afleidingen – Er is niet veel voor nodig om een ​​kind af te leiden dat wil gaan skiën, maar er zijn een paar dingen die beslist verboden terrein moeten zijn. Televisie kan geen verleiding zijn en andere schermen hebben doorgaans ook een negatieve invloed, vooral als er games bij betrokken zijn. Natuurlijk hier op de Kidslox-blog Ik ga voorstellen om Kidslox te gebruiken om het gebruik van het apparaat tijdens de revisieperiode volledig onbeschikbaar te maken. Als er voor het werk een internetbrowser nodig is, kan dit in Kidslox worden toegestaan ​​terwijl games, messenger-apps en andere niet-studiegerelateerde apps worden geblokkeerd.
Gebruik beloningen – Je weet wat het beste werkt bij je kinderen, maar of het nu iets liefs is, een penalty shoot-out met papa of 20 minuten speeltijd op hun tablet, prikkels kunnen helpen om door te zetten en een anders lastige taak tot een goed einde te brengen.

 

Maaltijdgekte: de verloren kunst van het etenstijdgesprek nieuw leven inblazen

Waarschijnlijk heb je al eerder mensen horen klagen over de achteruitgang van de maaltijdnormen voor gezinnen. Misschien is het een onderwerp waar je zelf mee hebt gevochten? Het tafereel is bekend: het is etenstijd en het hele gezin zit in de woonkamer, niemand praat en alle aandacht is gericht op de tv. Of erger nog, iedereen zit rechtop aan de eettafel, maar niemand praat omdat hun aandacht is gericht op de schermen van persoonlijke apparaten!

Eet niet zonder scherm!

Er zijn genoeg van artikelen en advieskolommen die er zijn over kinderen die niet kunnen eten zonder een scherm voor zich. Sommige ouders hebben dat zelfs gedaan legitieme redenen omdat we dit toestaan, maar voor de grote meerderheid van ons is het probleemgedrag dat een negatief effect kan hebben op de zich ontwikkelende communicatieve vaardigheden van een kind.

Het juiste evenwicht vinden

Het is echter lastig. Aan de ene kant bieden schermen een gemakkelijke afleiding die ervoor zorgen dat de maaltijden conflictvrij zijn en (afhankelijk van waar je naar kijkt) mogelijk informatief en lonend. Aan de andere kant zijn maaltijden een essentieel gezinsmoment en een geweldige kans om contact te maken met de kinderen en om hun communicatievaardigheden (vooral gespreksvaardigheden) op te bouwen.

Onze regels

Bij ons thuis is het een duidelijke regel. Als je alleen eet, zet dan zeker de tv aan, als er ook maar één andere persoon bij je komt, dan gaat het. Als twee of meer mensen samen eten, doen ze dat zonder schermen. “Dat is allemaal prima”, hoor ik je zeggen, “maar als we de televisie uitzetten is het super lastig. Niemand weet waar hij over moet praten; de kinderen antwoorden ons met korte antwoorden van één woord en dan loopt het gesprek dood.

Dit brengt ons bij de vraag waar ik vandaag naar wil kijken:

Hoe kunnen we de kunst van het dinergesprek bij ons thuis nieuw leven inblazen?

1. Geef vorm aan wat u van uw kinderen wilt horen. Stel open vragen en luister vervolgens goed en stel vervolgvragen als iemand reageert.
2. Modelleer wat u van uw kinderen wilt zien. Dit lijkt misschien voor de hand liggend, maar het zal onmogelijk zijn om telefoonverboden voor uw kinderen op te leggen als u zelf aan de eettafel op Facebook zit te kijken!
3. Breek routinematige antwoorden af. Het is gemakkelijk om in een routine te vervallen en het antwoord ‘Prima’ op ‘Hoe was je dag?’ te krijgen. en van ‘Lunch’ tot ‘Wat was het leukste op school vandaag?’ Verdeel dit met open vervolgvragen zoals: “Wat zou je kunnen doen om het beter te maken?” of met onverwachte invalshoeken als “Denk je dat je leraar vandaag een goede schooldag heeft gehad?”
4. Breek het ijs met een eigen gênant of grappig verhaal. Zodra de aanvankelijke ongemakkelijkheid voorbij is, neigen de dingen wat gemakkelijker te gaan, dus kom naar de tafel met iets in je achterzak; iets waar de anderen om kunnen lachen of dat vragen of soortgelijke verhalen oproept.
5. Richt niet te hoog(voor nu). Misschien hoor je de zinsnede ‘Dinergesprek’ en begin je na te denken over actuele zaken en elitaire theorieën. Je kent je kinderen echter, dit is waarschijnlijk niet wat hen interesseert. Als je wilt dat ze het leuk vinden om deel te nemen aan familiegesprekken en zelfs zelf initiatief gaan nemen, zul je het op een niveau moeten houden dat ze kunnen bijhouden en dat ze aantrekkelijk vinden.
6. Het vergt oefening. Hoewel we misschien willen dat het gesprek op een natuurlijke manier door alle aanwezigen wordt gevoerd, kan het wel eens geforceerd en ongemakkelijk overkomen als je plotseling dit soort regels implementeert waar deze voorheen niet bestonden. Dit wordt verwacht; wees niet ontmoedigd, ga niet achteruit. Je moet ruimte blijven creëren voor een gesprek, ook al voelt het in het begin onhandig, want bij alles zal het wat oefening vergen om er goed in te worden!
7. Gebruik online bronnen om u voor te bereiden. Ik schaamde me een beetje toen ik voor het eerst naar gespreksstarters googlede; Ik dacht dat het misschien een indicatie was van mijn eigen gebrek aan creativiteit. Moet een gesprek niet spontaan en onvoorbereid zijn? We hebben echter allemaal onze eigen gesprekspunten en het kan erg nuttig zijn om dingen door elkaar te halen door een aantal nieuwe plekken op te zoeken om van daaruit te beginnen. Hopelijk zullen de dingen in de loop van de tijd natuurlijker worden, maar de voorbereiding is in het begin zeker goed. Wees gewoon bereid om flexibel te zijn als het gesprek zich in onverwachte richtingen begint te bewegen! Er zijn veel hulpmiddelen beschikbaar en hiervan profiteren is een slimme manier om ervoor te zorgen dat u nooit verlies lijdt als u lege gezichten tegenkomt.
8. Zoals voorgesteld in Dit artikel,luister kritiekloos op de bezwaren van kinderen tegen de regel dat er geen schermen zijn, en danpraat over de redenen waarom het belangrijk voor je is.

Heb je meer tips, trucs en ervaringen om de kunst van het dinergesprek nieuw leven in te blazen? Vertel ons erover in de reacties hieronder!